Wandelen door het Maaspark

Het is vakantie, dus de kinderen gaan vandaag mee, maar dat vinden de dames helemaal geen probleem. Zeg de woorden water en stapstenen en ze weten niet hoe snel ze in de auto moeten zitten. Een oude Maasarm vormt nu het hart van Maaspark Ooijen-Wanssum en zorgt er voor dat de terugkerende wateroverlast verleden tijd is. Nu slingert de zogenaamde nevengeul als een ‘blauw’ lint door het landschap en zorgt het waterleven voor een avontuur. Het is maar moeilijk voor te stellen dat 230.000 vrachtwagens aan grond is verplaatst voor het (uit)graven van de geul en de bouw van de dijken. De natuur profiteert optimaal van dit nieuwe gebied en dat gaan we ontdekken.

We volgen het wandelknooppuntensysteem en starten bij de Theodorus molen in Blitterswijck. De meiden rennen de dijk af en zien meteen de eerste stapstenen. Vandaag is er zeker geen sprake van hoogwater. Het hele gebied is opgedeeld in compartimenten, waarbij je steeds via stapstenen de compartimenten kunt oversteken. Zo wordt het water in het gebied vastgehouden en daarmee verdroging tegen gegaan. Dat dit goed werkt, bewijst een verdronken bos met vele dode bomen. Enkele oude populierenrijen zijn bij de herinrichting van het gebied blijven staan en geven het landschap karakter.

Na wat heen en weer gespring lopen we verder. Even verderop ligt de volgende laagte. Hier gaan ze op de knieën. Al ondersteboven hangend zien ze al snel een visje zwemmen. Aan de overkant ligt een vlonder, zodat je letterlijk over het water kunt lopen. Uit het water wordt een waterslakje gepeuterd om van dichtbij te bekijken. Om de meiden weer in beweging te krijgen, maak ik ze warm met de belofte voor nog meer stapstenen. Ze hebben van mij de nummers van de wandelknooppunten gekregen, dus ze moeten zelf speuren naar de route.

Een klaphek verraadt dat er runderen in het gebied lopen. Deze gallowayrunderen helpen mee om het gebied open te houden, want anders kan het water niet goed doorstromen. Wij zien ze vandaag overigens niet. Bij de volgende oversteek vliegt een reiger op en in plas dobberen ganzen, vergezeld door een schooltje jongen die al behoorlijk groot zijn, terwijl een fuut onder water naar wat lekkers zoekt. Een eindje verderop komt de fuut weer boven en vertrekt richting een rietkraag aan de overkant waar een schooiend jong ligt te wachten. Ook de bever is van de partij, althans gezien de afgeknaagde bomen. Goed om te zien dat ook deze wateringenieur in dit nieuwe gebied al zijn plekje gevonden heeft. Niet alleen de bever zorgt voor dode bomen, ook de verhoogde waterstand helpt een handje mee met een prachtig verdronken bos tot gevolg.

Om de route rond te maken ‘klimmen’ we uit de Maasarm omhoog het bos in. In de luwte lopend krijgen we zicht op de Maas zelf. Bootjes varen af en aan op deze mooie zomerdag. Brede zandpaden brengen ons weer terug naar het Maaspark. De meiden zijn het er over eens als we over de dijk terug naar de auto lopen: dit was een toffe route. Nog even spelen in het kleine speeltuintje voor de molen en dan is het tijd voor een ijsje. Dik verdiend!